Tre javë pas humbjes së Kupës së Botës në fazën e 16-të, kapiteni i Natit, Granit Xhaka, mban qëndrim. Në një intervistë për “Keystone-SDA” ai flet për kritikat, përfundimin e tij në Botëror dhe pyetjen e kapitenit, shkruan Blick, përcjell Albora.ch.
Debakli i 1/16-tës ndaj Portugalisë
“Sinqerisht, m’u deshën disa ditë për të përpunuar këtë rezultat. Ishte një lojë shumë e çuditshme. Vetëm ndryshimi masiv në kilometrazhin është i dukshëm. Portugezi vrapoi dhjetë kilometra më shumë. Normalisht nuk keni një shans në një raund të 16-të. […] Portugezët ishin më të freskët, më të çlodhur. Ata shkëmbyen tetë pozicione në krahasim me ndeshjen e fundit në grup. Kishim lojtarë të sëmurë, por pak opsione. Dhe fare qartë: Dueli intensiv me Serbinë kushtoi shumë forcë dhe energji në fushën mendore.
Përfundimi i tij në Kupën e Botës
“Hapja e Kupës së Botës këtë vit kundër Kamerunit ishte në rregull, asgjë më shumë. Nëse do të kishim luajtur kështu, ndoshta do të kishim luajtur kundër Brazilit dhe nuk do të kishte dalë mirë kundër Serbisë. Pastaj erdhi përmirësimi që na duhej – një paraqitje shumë e mirë në mbrojtje kundër një prej favoritëve të turneut (Brazil) dhe një paraqitje e madhe kundër serbëve, të cilët unë e vlerësoj shumë më mirë se krahasimi në Rusi katër vjet më parë. Ne duhej të shkonim në kufi në përputhje me rrethanat.”
Pyetja e kapitenit
“Unë nuk kam lindur kapiten, shiriti nuk është rezultat i një loje të mirë, janë vite punë të palodhur dhe të ndershme pas saj. Gjatë karrierës sime kam pastruar shumë gurë të mëdhenj nga rruga. As në Zvicër dhe as jashtë saj nuk mund të ma drejtojë njeri gishtin se nuk kam bërë mjaftueshëm. Unë jam brutalisht krenar për udhëtimin tim. Dhe ekspertët nuk duhet të harrojnë kurrë diçka: në futboll gjithçka vendoset në fushë, por asgjë në studio televizive”.
Qëndrimi i tij në kombëtare
“Askush nuk duhet të ketë frikë nga unë, nuk jam i shqetësuar për politikën e personelit, jam i shqetësuar për përparimin. Dua të fitoj, në stërvitje, në lojëra, gjithmonë. Mundohem t’u përcjell të gjithëve se vetëm të jesh atje nuk mjafton. Unë jam po aq i ashpër me një Breel (Embolo) dhe Ricci (Ricardo Rodriguez) sa jam me gjithë të tjerët. Shqetësimi im kryesor është të ndihmoj skuadrën. Bëhet fjalë për performancën, për qëllimet e mëdha, për asgjë tjetër. Këto nuk janë lojëra pushteti. Unë dua sukses! Nuk bëhet fjalë për Granit, Breel apo Akanji, por për ekipin zviceran. Kjo është ajo, shumë e thjeshtë.”
Sherri i babait të tij me një aktiviste kosovare
“Ishte vëmendje për të. Ajo përdori një fjalë të ashpër kundër meje. Papritur bëhej fjalë për rritjen e prindërve të mi. Nuk doja ta komentoja vetë. Babai im ra në kontakt. Historia u prezantua më e madhe se sa ishte efektive. Katër apo pesë vjet më parë, një zhvillim i tillë mund të më kishte rënduar. Tani po përpiqem të klasifikoj pak gjithçka”
