Revista “Time” i ka kushtuar një reportazh presidentit ukrainas Volodymyr Zelensky, bazuar në dëshmitë presidentit dhe rrethit të tij më të ngushtë, mbi përjetimet e luftës ruse në Ukrainë, nga fillesat e deri në gjendjen aktuale ku sulmet vijojnë prej 24 shkurtit.
Në reportazhin e “Times”, rrëfehen përjetimet e Zelensky-t në momentet e para kur nisi lufta, sulmet mbi qytetet ukrainase dhe aksioni që presidenti ukrainas ndërmori para izolimit në bunker.
Bombardimet, sulmet, sirenat e alarmit, të shtënat me armë, tashmë për Zelensky-n janë kthyer në rutinë. ‘Zakoni’ më tipik i Zelensky-t, fill pas nisjes së sulmeve ruse në Ukrainë, është axhenda e ditës, të cilin ai e lexon edhe e lexon vazhdimisht pavarësisht se është konsumuar një herë.
Në mesin e të pathënave të Zelensky-t, është edhe rrëfimi i tentativës së forcave ruse të cilat të pajisura me parashuta, kanë tentuar rrëmbimin e Volodymyr Zelensky-t dhe familjes së tij, kur këta të fundit ishin duke u përgatitur për t’u evakuuar.
Pjesë nga reportazhi:
Netët janë më të vështirat, kur ai shtrihet atje në shtratin e tij, alarmi i sirenave të sulmit ajror në veshët e tij dhe telefoni i tij ende gumëzhiste pranë tij. Ekrani e bën fytyrën e tij të duket si një fantazmë në errësirë, sytë e tij duke skanuar mesazhet që ai nuk kishte një shans për të lexuar gjatë ditës.
Brenda bunkerit të tij, Presidenti ka një zakon të shikojë në axhendën e tij të përditshme edhe kur dita ka mbaruar. Ai shtrihet zgjuar dhe pyet veten nëse i ka munguar diçka, apo harroi dikë. “Thjeshtë e njëjta axhendë. E shoh që ka mbaruar për sot. Por unë e shikoj atë disa herë dhe mendoj se diçka nuk është në rregull. Nuk është ankthi që i mban sytë nga mbyllja. Ndërgjegjja ime më shqetëson.”
I njëjti mendim vazhdon të kthehet në kokën e tij: “Unë e lashë veten të fle, por tani çfarë? Diçka po ndodh tani. ” Diku në Ukrainë bombat ende po bien. Qytetarët janë ende të bllokuar në bodrume ose nën rrënoja. Rusët ende po kryejnë krime lufte, përdhunimi dhe torturash. Bombat e tyre po nivelojnë qytete të tëra. Qyteti i Mariupol dhe mbrojtësit e tij të fundit janë rrethuar. Një betejë kritike ka filluar në lindje. Mes gjithë kësaj, Zelensky, komediani i kthyer president, ende duhet ta mbajë botën të angazhuar dhe të bindë udhëheqësit e huaj se vendi i tij ka nevojë për ndihmën e tyre tani, me çdo kusht.
Jashtë Ukrainës, Zelensky më tha, “Njerëzit e shohin këtë luftë në Instagram, në mediat sociale. Kur të sëmuren nga kjo, ata do të lëvizin larg. Është natyra njerëzore. Tmerret kanë një mënyrë për të na bërë të mbyllim sytë. Është shumë gjak,” shpjegon ai. “Është shumë emocion.” Zelensky ndjen vëmendjen e botës duke bërë flamurin, dhe kjo e shqetëson atë pothuajse aq sa bombat ruse. Shumica e netëve, kur ai skanon axhendën e tij, lista e detyrave të tij ka më pak të bëjë me vetë luftën sesa me mënyrën se si perceptohet. Misioni i tij është ta bëjë botën e lirë të përjetojë këtë luftë ashtu si bën Ukraina: si çështje e mbijetesës së vet.
Sh.B.A dhe Evropa kanë nxituar në ndihmë të tij, duke siguruar më shumë armë në Ukrainë sesa i kanë dhënë ndonjë vend tjetër që nga Lufta e Dytë Botërore. Mijëra gazetarë kanë ardhur në Kyiv, duke mbushur kutitë e stafit të tij me kërkesa për intervistë.
Kërkesa ime nuk ishte vetëm për një shans për të marrë në pyetje presidentin. Ishte për të parë luftën ashtu si ai dhe ekipi i tij e kanë përjetuar atë. Gjatë dy javësh në prill, ata më lejuan ta bëja atë në kompleksin presidencial në Rrugën Bankova, për të vëzhguar rutinat e tyre dhe për t’u varur rreth zyrave ku ata tani jetojnë dhe punojnë. Zelensky dhe stafi i tij e bënë vendin të ndjehej pothuajse normal. Ne shpërthyem në shaka, pimë kafe, prisnim takime. Vetëm ushtarët tanë të pranishëm, mishëruan luftën ndërsa na morën përreth, duke ndriçuar poshtë korridoreve të errëta, duke kaluar dhomat ku flinin në dysheme.
Përvoja ilustroi se sa Zelensky ka ndryshuar që kur u takuam për herë të parë tre vjet më parë, në prapaskenë në shfaqjen e tij në komedi në Kyiv, kur ai ishte akoma një aktor që kandidoi për president. Ndjenja e tij e humorit është akoma e paprekur. “Është një mjet mbijetese,” thotë ai. Por dy muaj luftë e kanë bërë atë më të vështirë, më të shpejtë në zemërim dhe shumë më të rehatshëm me rrezikun. Trupat ruse erdhën brenda disa minutave duke gjetur atë dhe familjen e tij në orët e para të luftës, zjarri i tyre dikur i dëgjueshëm brenda mureve të tij të zyrës. Imazhet e civilëve të vdekur e ndjekin atë. Kështu veprojnë edhe thirrjet e përditshme nga trupat e tij, qindra prej të cilëve janë bllokuar nën tokë, duke mbaruar ushqimin, ujin dhe municionet.
Kjo llogari e Zelensky në luftë bazohet në intervista me të dhe gati një duzinë të ndihmësve të tij. Shumica e tyre u hodhën në këtë përvojë pa përgatitje të vërtetë. Shumë prej tyre, si vetë Zelensky, vijnë nga botët e aktrimit dhe shfaqjes së biznesit. Të tjerët ishin të njohur në Ukrainë si blogerë dhe gazetarë para luftës.
Në ditën kur u takuam për herë të fundit – 55 -të e pushtimit – Zelensky njoftoi fillimin e një beteje që mund t’i jepte fund luftës. Forcat ruse ishin riorganizuar pasi kishin mbajtur humbje të mëdha rreth Kyiv, dhe ata kishin filluar një sulm të freskët në lindje. Atje, thotë Zelensky, ushtritë e njërës anë ose tjetrës ka të ngjarë të shkatërrohen. “Kjo do të jetë një betejë në shkallë të plotë, më e madhe se çdo që kemi parë në territorin e Ukrainës,” më tha Zelensky në 19 Prill. “Nëse ne qëndrojmë jashtë,” thotë ai, “do të jetë një moment vendimtar për ne. Pika e marrjes. ”
Deri atëherë, Zelensky e kuptoi rolin e tij në këtë luftë. Sytë e popullit të tij dhe pjesës më të madhe të botës ishin të fiksuara mbi të. “Ju e kuptoni që ata po shikojnë,” thotë ai. “Ju jeni një simbol. Ju duhet të veproni ashtu si duhet të veprojë Shefi i Shtetit. “
Diçka ndodhi paara lindjes së diellit në 24 shkurt, kur ai dhe gruaja e tij Olena Zelenska shkuan për t’u thënë fëmijëve të tyre se bombardimet kishin filluar dhe për t’i përgatitur ata të iknin nga shtëpia e tyre. Vajza e tyre është 17 vjeç dhe djali i tyre është 9 vjeç, të dy të moshuar për të kuptuar se ishin në rrezik. “Ne i zgjuam ata,” më tha Zelensky, sytë e tij duke u kthyer brenda. “Ishte me zë të lartë. Kishte shpërthime atje. “
Shumë shpejt u bë e qartë se zyrat presidenciale nuk ishin vendi më i sigurt për të qenë. Ushtria e informoi Zelensky se skuadrat ruse të grevës ishin pajisur me parashuta në Kyiv për të vrarë ose kapur atë dhe familjen e tij. “Para asaj nate, ne kishim parë ndonjëherë gjëra të tilla në filma,” thotë Andriy Yermak, shefi i shtabit të presidentit./albora.ch/
