Erlin Lala, nga fshati Jubë i Durrësit bashkë me vëllanë e tij ka mbjellë dhe kultivuar drithëra në 137 hektarë tokë, nga të cilat 55 hektarë janë grurë, 65 misër, 5 fasule dhe pjesën tjetër jonxhë.
Ndryshe nga moshatarët e tij, Erlini thotë se puna që di të bëjë më mirë është të punojë tokën. Edhe pse studimet i ka përfunduar për informatike ekonomike, 29-vjeçari thotë se kompjuterin nuk e ka ndezur kurrë, pasi që në vogëli pasioni i tij ka qenë bujqësia.
Ndonëse i ri, fermeri që mbjell gjysmën e fshatit me grurë dhe misër, thotë se pasioni i tij është dhe patriotik.
Sipas Erlinit, Shqipëria i ka potencialet bujqësore që të fitojë pavarësinë nga gruri i Serbisë dhe Rusisë.
“Të hamë bukë shqiptare duhet filluar nga infrastruktura duke rregulluar rrugët dhe kanalet kulluese atëherë nuk do të mbesë asnjë copë toke pa mbjellë. Dhe nuk do të kemi nevojë as për Serbinë dhe as për Rusinë”.
Përveç rrugës, buka do të prodhohej me miell shqiptar nëse mundi i fermerit të drithërave nuk do të vlerësohej kaq pak nga tregtarët e mëdhenj.
“Vitin që kaloi, ne e kemi shitur grurin me 33 për kuintal, 300 mijë lekë për ton te pikat e grumbullimit. Me kostot që kemi sivjet për dynym shkojnë diku te 210 mijë lekë të vjetra. Nëse gruri shitet këtë vit nën 55 lekë ne si fermerë jemi të falimentuar”.
Pavarësisht luftës, gruri nga Rusia e largët ende kushton më lirë se gruri që kultivon Erlini në Durrës. Putini mund të jetë diktator, por fermerin rus e subvencionon dy herë për të njëjtën kulturë.
Fermerët tanë mbjellin gjithnjë e më pak drithëra, për pasojë vendi ynë furnizohet me grurin nga Rusia, Ukraina dhe Serbia.
Varësia ndaj importit në këtë kohë lufte, na mësoi domosdoshmërinë e kësaj kulture bujqësore. Që fushat me grurë të shtohen, është koha që Ministria e Bujqësisë ta subvencionojë fermerin edhe për sipërfaqen e mbjellë, kështu edhe konsumatorit buka do t’i kushtojë më lirë se sot.
Për të parë videon e intervistës klikoni këtu.
