Mendoni të bëheni shtetas zviceran? Ja sa i mirë duhet të jetë gjermanishtja, italishtja, frëngjishtja (ose romanishtja) juaj për të marrë atë pasaportë të famshme të kuqe.
Për këdo që dëshiron të marrë nënshtetësinë zvicerane përmes natyralizimit, do t’ju duhet të demonstrojë aftësi në një nga gjuhët kombëtare të Zvicrës, shkruan the local transmeton Albora.ch.
Zvicra ka katër gjuhë zyrtare kombëtare: gjermanisht, frëngjisht, italisht dhe romanisht.
Për fat të mirë, ju duhet vetëm të jeni të aftë në një nga këto gjuhë.
Anglishtja, ndonëse flitet gjerësisht në Zvicër, nuk është gjuhë zyrtare e Zvicrës dhe njohja e gjuhës angleze nuk do t’ju japë shtetësinë zvicerane.
Shënim: nëse do të shkoni për rezidencë, në vend të shtetësisë, standardet gjuhësore janë të ndryshme. Klikoni lidhjen e mëposhtme për më shumë informacion.
Cilat janë rregullat gjuhësore për t’u bërë zviceran?
Për fat të mirë, Zvicra ka ndryshuar relativisht kohët e fundit kërkesat e saj gjuhësore, duke i bërë ato shumë më pak konfuze për të kuptuar dhe lundruar.
Aftësitë e mira gjuhësore kanë qenë gjithmonë të nevojshme për shtetësinë zvicerane, por kërkesat e përdorura ndryshonin në varësi të kantonit.
Por sipas ndryshimeve të vitit 2018, të cilat hynë në fuqi më 1 janar 2019, tani kërkohet një nivel minimal i njëtrajtshëm i njohurive gjuhësore në baza federale.
Kandidatët duhet të demonstrojnë aftësi të të folurit të nivelit A2 (fillore) dhe B1 (të ndërmjetme). Ky është niveli i përcaktuar në Kuadrin e Përbashkët Evropian të Referencës për Gjuhët.
Kjo duhet të bëhet përmes një qendre testimi të akredituar. Procesi i akreditimit trajtohet në nivel kantonal.
Rregullat e reja u hartuan për të harmonizuar kërkesat gjuhësore për rezidencë në të gjithë Zvicrën dhe jo situatën e mëparshme ku kantone të ndryshme kishin rregulla të ndryshme.
Më parë, nuk kishte konsistencë në testimin e gjuhës, me shumë kantone në rajonin në gjuhën franceze që bënin një gjykim bazuar në aftësitë gojore të kandidatit.
Kantonet janë të lira të vendosin një shifër më të lartë nëse dëshirojnë, siç ka bërë Thurgau duke kërkuar nga kandidatët për shtetësi që të kenë të shkruar gjermanisht të nivelit B1 dhe të flasin gjermanishten B2 (i lartë i ndërmjetëm). Rregullat janë gjithashtu më të rrepta në St Gallen dhe Schwyz.
Cilën gjuhë duhet të flas?
Duke u zhvendosur në Zvicër, mund të duket se keni tre gjuhë botërore për të zgjedhur, megjithëse në përgjithësi nuk është kështu.
Duke qenë se testet bëhen në nivel komunal, gjuha në komunën në fjalë është ajo që duhet të flisni.
Prandaj, nëse keni frëngjisht të përsosur dhe jetoni në Schwyz, duhet të përmirësoni gjermanishten tuaj në mënyrë që të siguroheni që ta kaloni testin.
Ndërsa disa kantone zvicerane janë dygjuhëshe, kjo është relativisht e rrallë në nivel komunal.
Një çështje e Gjykatës së Lartë Federale të Zvicrës nga viti 2022 vendosi se një personi duhet të demonstrojë aftësi gjuhësore në gjuhën administrative të komunës në të cilën ai aplikon, edhe nëse është një folës amtare i një gjuhe tjetër zvicerane.
Në atë rast, një kameruniane që mbërriti në Zvicër në moshën tetë vjeçare me frëngjisht si gjuhën e saj amtare iu kërkua të demonstronte aftësi në gjermanisht në mënyrë që të natyralizohej me sukses në komunën gjermanishtfolëse të Thun.
Pse Zvicra dëshiron aftësi gjuhësore?
Shumica e vendeve vendosin një formë të testit gjuhësor për marrjen e shtetësisë.
Zvicra, si një vend shumëgjuhësh, është relativisht unik në atë që ju mund ta demonstroni këtë aftësi duke folur një sërë gjuhësh të ndryshme.
Ndonëse është sigurisht e mundur të arrihet duke folur vetëm anglisht në disa pjesë të Zvicrës, të folurit e një gjuhe lokale është një mënyrë për të demonstruar se jeni të integruar në shoqëri.
Qeveria zvicerane e ka referuar drejtpërdrejt këtë, duke thënë se qëllimi nuk është vetëm të sigurohet që të keni një kuptim të saktë të gjuhës, por që të mund të komunikoni me ata përreth jush si pjesë e jetës së përditshme.
“Aftësia për të komunikuar ishte një element kyç në formulimin e kërkesave gjuhësore të përcaktuara në urdhëresë. Për më tepër, statusi i qëndrimit nuk duhet të varet nga aftësia e një personi për të folur saktë – kjo supozon një nivel të caktuar arsimimi – por për të komunikuar në situata të përditshme. , për shembull me kolegët e punës ose me mësuesit e fëmijëve”.
Albora.ch
