Zvicra dhe Bashkimi Evropian kanë një marrëdhënie të ndërlikuar.
Vendimi i fundit i kombit alpin për të mbyllur përfundimisht derën e një marrëveshjeje kuadër me BE-në, rikonfirmon lidhjen e tij me pavarësinë e tij.
Ajo tregon se 30 vjet pas refuzimit të anëtarësimit në BE, qëndrimi i Zvicrës vetëm është përforcuar.
Për vite me radhë Berna dhe Brukseli kanë punuar për të riformuluar marrëdhënien e tyre afatgjatë. Në kthesën e fundit, javën e kaluar qeveria zvicerane prezantoi planin e saj të ri, një seri të re të gjerë marrëveshjesh sektoriale në vend të një traktati gjithëpërfshirës.
“Pavarësia kombëtare është pjesë e historisë dhe identitetit tonë”, deklaroi presidenti zviceran Ignazio Cassis më 25 shkurt.
Për BE-në, Zvicra është një klient i ndërlikuar.
Në vitin 1992, vendi votoi me “Jo” për tu bashkuar me Zonën Ekonomike Evropiane (ZEE); në vitin 2021, ajo ndërpreu në mënyrë të njëanshme negociatat për një marrëveshje kuadër me BE-në.
Kur bëhet fjalë për bashkëpunimin ekonomik, Zvicra gjithmonë thotë “Po, shkëlqyeshëm”, por kur pyetja kthehet në integrim më të madh politik, apo edhe anëtarësim, ajo thotë: “Jo, faleminderit”.
Kjo i ka dhënë atij një reputacion për mbledhjen e qershisë në Bruksel.
Shumë zviceranë i shohin gjërat ndryshe. Atyre u pëlqen ta konsiderojnë veten një popull liridashës, të pavarur, të cilët janë të gatshëm t’u bëjnë ballë zotërinjve të huaj (dhe presidentëve të komisioneve) të stilit Ëilliam Tell.
“Zvicra është shumë e pasur dhe shumë e qëndrueshme për të dashur të anëtarësohet në BE”, thotë Fabio Wasserfallen, një profesor i politikës evropiane në Universitetin e Bernës.
Ky motiv është më i rëndësishëm se dashuria për lirinë, argumenton ai.
Pra, a është vërtetë gjithçka për mentalitetin apo paratë? Pse Zvicra ka tendencë të vendosë gjithmonë frenën e dorës në marrëdhëniet e saj me BE-në?
Zvicra nuk është aq e veçantë, thotë Wasserfallen. Vetëm se shumë faktorë që e bëjnë anëtarësimin në BE tërheqës për vendet e tjera, nuk janë të rëndësishëm për Zvicrën.
“Nga njëra anë, Zvicra nuk është e ekspozuar ndaj Rusisë, kështu që aspekti i sigurisë mungon. Në ndryshim nga Spanja apo Greqia, të cilat ende vuajtën nën diktaturat e shekullit të 20-të, nuk ka dëshirë për t’u bashkuar nga pikëpamja e stabilitetit politik”, thotë profesori.
Zvicra është një nga vendet më të qëndrueshme politikisht në botë./albora.ch/
