“Rreth orës 22:00 të mbrëmjes së pardjeshme nga dritaret pamë të shfaqeshin dritat vezulluese të karabinierëve, më pas befas klithma zemërthyese, të dëshpëruara, të pafundme. Ata ishin të afërmit që kishin marrë vesh për vrasjen e Mynevere dhe Floninos. Britmat që na thyen zemrat, na dhanë goditje”. Kjo është dëshmia e e Monikës, një nga fqinjët e Mynevere Karabollaj, 37 vjeç dhe Flonino Merkuri, 23, çifti shqiptar i vrarë me thikë mbrëmjen e së dielës së 20 nëntorit nga ish-bashkëshorti i saj, Viron Karabollaj, 40 vjeç.
Ai kreu vetëvrasje disa orë më vonë në kasollen e kompanisë ku punonte në Chirignago. Vrasja e dyfishtë ndodhi në shtëpinë në via Leopardi, në Spinea. Shtëpia e vogël ku jetonte nëna Mynevere me dy vajzat e saj 15 dhe 13 vjeç dhe partnerin e saj Flonino. Deri para disa vitesh në shtëpinë e verdhë jetonte edhe ish-bashkëshorti i saj Viron. Pastaj ndarja e stuhishme dhe epilogu tragjik filloi në jetën e tyre.
“I kam njohur me sy – vazhdon Monika që jeton në anën tjetër të rrugës, pak metra larg shtëpisë së krimit –. Përshëndetëm por asgjë më shumë, punoj jashtë gjithë ditën dhe u takuam kalimthi. Më duket se ish-burri ishte larguar para disa vitesh. Kur erdha të jetoj këtu në 2018, ata ishin tashmë atje, mendoj se kanë ardhur në 2015”.
Për të kujtuar Mynevere, Bruno, komshiu i moshuar të çiftit të vrarë, i cili rezervon fjalë shumë dashuri për nënën e re: «E njihja mirë. Ajo nuk ishte thjesht një person i mirë, ajo ishte një grua e shkëlqyer. Punëtore dhe nënë e madhe. Ajo ishte gjithashtu shoqe e ngushtë me gruan time të ndjerë. Mynevere fitoi jetesën e saj si estetiste në shtëpi, duke bërë manikyr dhe pedikyr. Unë kisha një problem me një gozhdë dhe ajo më kishte ‘shëruar’”. Bruno më pas flet edhe për një moment delikat që mamaja Mynevere do të kishte përjetuar në të kaluarën: “Pothuajse në fund të shtatzënisë, ajo pati një aksident me makinë. Aksident për të cilin do të kishte marrë një dëmshpërblim të rëndësishëm”.
Të gjithë banorët e via Leopardi, një rrugë e vogël në një zonë banimi të Spinea, jo shumë larg via Roma, janë të tronditur. Mynevere dhe shoku Flonino ishin njerëz privatë, por me shikim i njihnin të gjithë. Dhe të gjithë kanë një kujtim për të ndarë. “Jemi të shokuar – shpjegon një banor që jeton në fund të rrugës, në udhëkryqin me via Pascoli -. I kam parë gjithmonë në rrugë, ajo ishte vërtet një person i mirë. I thamë lamtumirë vajzave. Ish-burrin e saj e kam njohur edhe me pamje, ai ka jetuar këtu deri para disa vitesh. Nuk e kisha imagjinuar kurrë një gjë të tillë. Nuk e di nëse ka lidhje edhe xhelozia, por si mund të arrish deri në këtë pikë?”.
Një zonjë që punon si kujdestare disa civilë më larg se shtëpia e tragjedisë është gjithashtu në tronditje.
“Fillimisht pashë makinat e karabinierëve, më pas britmat zemërthyese. Me dhembte zemra. Mendoj se ishin familjarët e viktimave, duhet të kenë bërtitur për gjysmë ore. po dridhesha. Por ne nuk e kuptuam se çfarë kishte ndodhur, vetëm pasi u shfaq. Më pas mbërritën për lehtësimet, gjithçka do të përfundojë rreth katër të mëngjesit”.
Mes dëshmive të banorëve të via Leopardi, edhe zonja Paola, e cila ende thotë me mosbesim: “Po prisja të kthehej vajza ime dhe për këtë hapa derën rreth orës 22. Pashë makinat e policisë që kalonin me sirenat e fikura. njëjtë si ambulanca. U shqetesova dhe pyeta komshiun qe nderkohe kishte dale ne rruge. Por asnjëherë nuk e imagjinonim shkallën e tragjedisë. Asnjë nga fqinjët duket se nuk ka dëgjuar asgjë për krimin. Vetëm klithmat e dëshpëruara të të afërmve thyen heshtjen e natës. Dhe tani është koha të kujtojmë Floninon dhe Mynevere, një “nënë e jashtëzakonshme”.
