Në vitin 2004, Gloria Mark, një profesoreshë e shkencave kompjuterike në Universitetin e Kalifornisë, vëzhgoi punëtorët gjatë një dite të zakonshme në zyrë. Duke përdorur një kronometër, ajo analizoi çdo situatë që ata ndryshonin detyrat në kompjuterin e tyre.
Kështu zbuloi se njerëzit shpenzonin mesatarisht vetëm dy minuta e gjysmë në një detyrë përpara se të kalonin në tjetrën. Kur Mark përsëriti eksperimentin në vitin 2012, koha mesatare e punonjësve të zyrës që shpenzonin në një detyrë kishte rënë në 75 sekonda.
Dhe që atëherë ajo ka qenë në rënie të vazhdueshme. Dhe siç shkruan ajo në mënyrë specifike në librin e saj të ri, ne tani kalojmë rreth 47 sekonda në çdo detyrë që ka të bëjë me përdorimin e kompjuterit, raporton abcnews.al.
Kushdo që është përpjekur të studiojë për një provim, të shkruajë një raport ose të lexojë një libër, shpesh e ka të vështirë të përqendrohet për një kohë të gjatë. Sigurisht, të gjitha llojet e njoftimeve që na vijnë në celular janë një burim kryesor i shpërqëndrimit pasi tingujt që vijnë nga celulari na shtyjnë të kontrollojmë mesazhet ose emailet tona.
Dhe për shkak se truri ynë është krijuar në një mënyrë që t’i kushtojë vëmendje diçkaje që është e re, këto sinjalizime janë pothuajse të pamundura për t’u injoruar. Dhe nëse provoni, me siguri do të shihni se stresi juaj rritet.
Sipas The New York Times, psikologët thirrën përdoruesit e smartfonëve në një dhomë dhe kryen eksperimentin e mëposhtëm: Ata i lidhën pjesëmarrësit me pajisje që matën nivelet e përqëndrimit dhe ua morën telefonat, me pretendimin se po ndërhynin me pajisjet.
Më pas studiuesit u dërguan mesazhe pjesëmarrësve disa herë. Telefonat ishin mjaft afër për t’u dëgjuar, por shumë larg që përdoruesit e tyre t’i kontrollonin. Përfundimi ishte se kur dëgjuan zilen e telefonave të tyre, nivelet e zgjimit të pjesëmarrësve u rritën, pasi ata mendonin se duhej të përgjigjeshin absolutisht ose të paktën të shihnin nga kush ishte, dhe ata nuk mundën, duke rritur gjendjen e ankthit.
“Në epokën post-COVID, tek fëmijët shohim që ata kanë një distancë të madhe nga procesi mësimor, pra krijohet një deficit i vëmendjes mjedisore dhe fëmijët më të vegjël humbasin gjithashtu aftësitë.
Por edhe te të rriturit është vënë re mungesa e përqëndrimit, nuk janë efikas dhe nuk ndihen të kompletuar. Për të rritur hapësirën tonë të vëmendjes dhe për të shtuar kohën që kalojmë larg telefonave tanë, Dr. Rosen rekomandoi të bëjmë një të ashtuquajtur “pauzë teknologjike”.
Përpara se të fokusohemi në një detyrë, na duhen një ose dy minuta për të hapur të gjitha aplikacionet tona të preferuara. Më pas vendosim një kronometër për 15 minuta, duke mos përdorur telefonin. Ne e përsërisim këtë cikël tre ose katër herë përpara se të bëjmë një pushim më të gjatë nga puna jonë.
Synimi është që gradualisht të rritet koha midis “pauzave teknologjike”, duke krijuar boshllëqe prej 20, 30 dhe madje 45 minutash.
Sipas Rosen, ne do të dimë se jemi gati të përqendrohemi për periudha më të gjata kur kronometri të fiket dhe duam të fokusohemi te detyra jonë në vend që të përdorim telefonin.
