“Fshikullimi” i ashpër publik i Gjermanisë ka marrë hov: kjo modë e re vjen nga Ukraina, por edhe nga vende të tjera evropiane. Kjo, për ta thënë më butë, nuk është e drejtë, sepse Gjermania bën më shumë se pothuajse çdo vend tjetër, beson Marko Miller.

Marketing

Rendi i kërkesave, renditja e fyerjeve, renditja e kërkesave, renditja e fyerjeve – kjo duket se është skema që përdor Ukraina në bisedimet me Gjermaninë dhe për Gjermaninë. Kjo përfshin, për shembull, refuzimin e Kievit për të pritur presidentin gjerman Frank-Walter Steinmeier – pasi Kievi kritikoi politikën e tij të mëparshme ndaj Rusisë dhe ai pranoi gabimet.

Kjo skemë është shumë e suksesshme. Dhe mediat gjermane e aplikuan menjëherë dhe duket se janë shumë të lumtura: nuk ka ditë që Berlini të mos jetë në kufijtë e turpit, nuk ka ditë që gazetarët jokritikë të mos pyesin anëtarët e qeverisë – pse nuk heqim dorë përfundimisht nga nafta dhe gazi rus dhe pse Gjermania nuk po e furnizon Ukrainën me të gjitha armët që ajo ka kërkuar. Ky, gjithsesi, spektakël krejtësisht i panevojshëm, po bëhet gjithnjë e më shumë nervoz.

Sepse, para së gjithash: që nga aneksimi rus i Krimesë në 2014, Gjermania së bashku me Shtetet e Bashkuara janë donatori më i madh për Ukrainën.

Së dyti, përveç fqinjëve të drejtpërdrejtë të Ukrainës, Gjermania është një nga vendet që pranon më së shumti refugjatë ukrainas.

Së treti: Gjermania është ndër vendet që i japin Ukrainës më shumë para për të blerë armë. Kancelari Olaf Scholz sapo ka njoftuar deri në dy miliardë euro ndihmë. Dhe nuk ka absolutisht asnjë dyshim se ne duhet të mbështesim Ukrainën në luftën kundër Rusisë, shkruan DW.

Epo, a është e mençur atëherë kur qeveria në Kiev po sulmon vazhdimisht qeverinë gjermane dhe e ngarkon në kërkesa të reja, të adresuara ashpër? Kur Gjermania dorëzon disa nga armët e dëshiruara, përgjigja është: kjo është mirë, por duhet të ketë shumë më tepër.

Kur Gjermania shpall asgjë më pak se një ndryshim paradigme duke hequr dorë nga qymyri rus, nafta ruse dhe gazi rus, atëherë ata thonë: kjo është mirë nga ju, por duhet të ndodhë menjëherë.

Në të njëjtën kohë, harrohet qëllimisht se Gjermania ka bërë një kthesë të përmasave të paprecedentë në politikën e saj:

gazsjellësi Nord Stream 2 ka përfunduar – por nuk është vënë në punë.

Bundeswehr do të pajiset me 100 miliardë euro – një përpjekje e shpallur nga Olaf Scholz menjëherë pas sulmit rus në Ukrainë.

Gjermania paguan për dërgimin e armëve në zonën e luftës.

Qeveria federale ka filluar të shkëpusë marrëdhëniet e ngushta me Rusinë, të cilat janë jashtëzakonisht të rëndësishme në sektorin e lëndëve të para.

Ministri i Gjelbër i Ekonomisë po udhëton në Lindjen e Mesme për të blerë naftë dhe gaz dhe po mendon me zë të lartë për të zgjatur përdorimin e energjisë së marrë nga qymyri dhe termocentralet bërthamore.

Këto janë të gjitha ndryshime ekstreme natyrisht në një kohë jashtëzakonisht të shkurtër. Cilat vende në Evropë e kanë ndryshuar politikën e tyre kaq shumë dhe mbi të gjitha – me një çmim kaq të lartë sa Gjermania?

Edhe më irrituese se vrazhdësia nga Kievi është sjellja e disa vendeve të tjera evropiane. Nëse nuk reagojnë (si duhet), fshihen pas Gjermanisë apo edhe drejtojnë gishtin drejt Gjermanisë. Dikush mund të ketë përshtypjen se ky është vetëm një imazh.

Në telefonata të shumta, presidenti francez Emanuel Macron u përpoq pa sukses të ndikojë mbi shefin e Kremlinit, Vladimir Putin. Meqë ra fjala, ai solli në vend finalet e Ligës së Kampionëve, që supozohej të mbahej në Rusi, pa shumë bujë. Franca nuk është aq e vendosur kur bëhet fjalë për sjelljen e refugjatëve në vendin e saj.

Italia ka deklaruar publikisht dhe me zë të lartë se mund të bëjë pa gazin rus menjëherë. Në fakt, pas kësaj fshihet si vijon: Nëse nuk ka embargo evropiane për gazin, atëherë të tjerët janë përgjegjës (mendoni në radhë të parë: Gjermaninë).

Polonia publikisht dhe pa koordinim (me Gjermaninë) mbron dërgimin e avionëve në Ukrainë – por vetëm përmes bazës ushtarake amerikane në Gjermani. Nëse avionët nuk dorëzohen, problemi është në SHBA ose Gjermani.

Dhe Hungarisë – të paktën në publikun gjerman – nuk i mungon asnjë fije floku për shkak të kursit të saj pro-rus. Në Budapest, u pëlqen të marrin gaz të lirë rus dhe ta paguajnë në rubla nëse dëshirojnë.

Mund të krijohet përshtypja se disa anëtarë të BE-së do të ishin mjaft të lumtur nëse Gjermania do të bënte keq – dhe nëse do të humbiste një pjesë të fuqisë dhe prosperitetit të saj ekonomik. Pas kësaj – të vrasësh lopën e një fqinji? Ndoshta.

Fakti është se skema e fajësimit të tjetrit, kërkesës dhe përmbushjes së tyre – kërkon gjithmonë dy anë: ai që kërkon me zë të lartë, zemërohet dhe i drejton gishtin tjetrit – dhe ai që i lejon të gjitha.

Është vërtet një spektakël krejtësisht i panevojshëm. Në fund të fundit, të gjithë kanë të njëjtin qëllim – t’i japin fund luftës ruse në Ukrainë. Pra, pse të mbillni mosmarrëveshje? Kjo vetëm ndihmon – Putinin.

Në foto: Olaf Scholz (Wikipedia)

Marketing