Jetojmë në kohë të shpikjeve të përditshme të cilat mundësojnë marrëdhënie ndërnjerëzore në të gjithë botën pa luajtur aspak nga vendi : telefon, celularë, internet, dhe harrojmë që ne duhet shoqëruar me të tjerët edhe fizikisht.
Habib Islami 74 vjet nga fshati Oshlan komuna e Vushtrrisë është njëri ndër pleqtë e vetmuar, që ka nevojë për shoqërinë, shkruan Albora.ch
Habibi jeton i vetëm meqë gruaja e tij është nën përkujdesjen e mjekëve dhe familjarëve të saj sepse është e palëvizshme. Atij në ndihmë i dilte djali i vëllaut, por për shkakë që tashmë ai u sëmurë edhe kjo ndihmë që kishte iu përgjysmua. Tani nipi i tij mbi të 40-tat, vuan nga një sëmundje, dhe tash e sa kohë ka mbetur dhe ai i shtrirë.
Habibi është falenderues ndaj nipit dhe bashkëshortes së tij, e cila përkujdeset për ushqimin e tij. I gjendur pa përkujdesje familjare, meqë ai fëmijë nuk ka, Habibi jeton me një ndihmë sociale dhe nën përkujdesje të Kryqit të Kuq të Kosovës, njofton Albora.ch
Habibi është në mesin e 500 personave të përkrahur nga Kryqi i Kuq i Kosovës, i cili me vullnetarët e vet ka filluar projektin për përkrahjen e të moshuarve pa përkujdesje familjare dhe institucionale. Në këtë projekt janë të përfshirë 500 të moshuar nga komunitete të ndryshme. Përveç gjërave ushqimore e gjësendeve tjera që i dërgohen,Habibi kohën më të mirë e ka kur këta vullnetar kalojnë edhe kohë duke biseduar me të, gjë të cilën sipas tij e do më së shumti.
“Unë nuk kam as motër, as vëlla, as djalë as qikë. Të vetmin që e kam është Zoti atij i kofshim falë, ky nipi që tashë është sëmurë dhe këta të Kryqit të Kuq”-shprehet plot emocion Habibi për Albora.ch
“Kam nevojë nganjëherë me ndrru një muhabet me dikë, me fol me dikë, sa për ushqim shyqyr Zotit ende nuk jam zgju i uritur, bukë po kam, ata qa ka qëllu.”-thotë Habibi.
I gjendur përballë dallgëve të jetës jo të lehta, ai është plot jetë dhe plot mesazh shoqërorë, plot dashuri ndaj njerëzimit.
Ani pse i rënduar me pleqëri dhe me varfërie dhe vetmi, ai mbetet një filantrop. Dashuria e tij ndaj njerëzimit vërehej edhe kur pranoi ndihmat që i dhuroi Kryqi i Kuq i Kosovës, duke u shprehur: “O Zot, jepu edhe të tjerëve që ndoshta janë më keq se unë”.
“Kam patur një jetë të mirë, e besoj që ende e kam jetën e mirë, kam Zotin, sytë, veshët, ju kam juve. Ka edhe më keq”-shprehet duke ngushëlluar veten për skamjen që e ka kapluar.
Histori si e kjo e Habibit gjenden shumë në Kosovë. Albora.ch, do vazhdojë të sjellë rrëfime e tregime nga jeta sociale në Kosovë e më gjerë në shqiptari.
