Studenti azerbajxhanas Hussein Abdullayev (20) u torturua nga trupat çeçene për ditë të tëra. Në një intervistë ai flet për kohën në robëri.
Rrahje, goditje elektrike, ujë të ftohtë në fytyrë. Studenti azerbajxhanas Hussein Abdullayev (20) ka qenë në robërinë ruse për gati një muaj – dhe përjeton momente të tmerrshme, shkruan blick.
I riu studioi në Universitetin e Mariupol. Kur shpërtheu lufta, ai ndihmoi në ndërtimin e strehimoreve të sulmeve ajrore. Ai kurrë nuk ka marrë pjesë në vetë luftën, thotë ai në një intervistë për gazetën azerbajxhanas Media.az.
Në mes të marsit, së bashku me banorët vendas, ai vendosi të largohej nga qyteti. Pas disa postblloqeve, ata u ndaluan nga ushtarët rusë. “Ata kontrolluan dokumentet tona dhe na thanë se duhej të zhvishnim të brendshmet.” Ushtarët do të kishin dashur të kontrollonin tatuazhet e të arratisurve.
Fati i grupit është një tatuazh kanceri në krahun e shoferit; thjesht nuk do t’u shkonte për shtat ushtarëve, thotë ai. “Filluan të na godasin me kondakët e pushkëve. Disa kohë më vonë një kamion me ushtarë u tërhoq. Të gjithë mbanin maska të zeza. Na përdredhën duart pas shpine, na prangosën dhe na futën në makinë,” kujton Abdullayev.
Torturë në një dhomë të vogël
Askush në grup nuk e dinte se ku po i çonin. Vetëm pas mbërritjes e kuptuan se ishin në burg. Abdullayev thotë se ai menjëherë tha se ishte nga Azerbajxhani. “Por ushtarët nuk ishin të interesuar. Unë u kap gjithsesi”.
Ai kaloi 25 ditë në burg. Në fillim komandanti iu afrua. “Ai mbante flamurin çeçen në uniformën e tij dhe fliste vetëm rusisht të thyer. Komandanti pretendoi se unë isha ushtar – pa pasur asnjë provë. Më dërguan menjëherë në qeli”.
Një orë më vonë, ushtarët u kthyen dhe e çuan në një dhomë të vogël. “Kishte vetëm një karrige hekuri dhe një konstruksion qesharak.” Ushtarët e vunë në karrige dhe e lidhën. Pastaj i bënë pyetje. “Ata u përpoqën të më detyronin të rrëfenin se unë isha ushtar. Ata madje thirrën një Azerbajxhan, i cili më konfirmoi se isha thjesht student. Por ata nuk më besuan”.
“Të burgosurit u qëlluan”
Më pas ai u torturua, raporton Abdullayev. “Më lidhën një pajisje në gishtat e këmbëve dhe më bënë goditje elektrike përmes trupit. Ata po vdisnin të dëgjonin se unë jam nga ushtria ukrainase. Por unë jam thjesht një student”.
Mizoritë vazhduan pa pushim. Ai sillej në dhomë tri herë në ditë, raporton Abdullayev. “Si rregull, 10 deri në 15 persona rriheshin në të njëjtën kohë ose torturoheshin me goditje elektrike. Tortura me goditje elektrike zgjati 20 deri në 30 minuta dhe rrahjet zgjatën rreth një orë. “Ndodhi që më ra të fikët. Ushtarët më derdhën ujë të ftohtë në fytyrë, gjë që më bëri të riktheja vetëdijen. Pas kësaj, thjesht vazhdoi.”
Të burgosurit u torturuan edhe në dhoma të tjera. Studenti kujton se britmat e dhimbjes ishin “të patolerueshme”. “Ndonjëherë dëgjoja njerëzit duke bërtitur, pastaj u shtënë. Ata vetëm qëlluan njerëz. Pastaj ishte shumë e qetë për disa sekonda”.
Tani ai është në spital
Më në fund, 25 ditë pas arrestimit, erdhi një roje sigurie dhe e çoi te komandanti. Ai e njoftoi se do të lirohej. “Më dha numrin e celularit dhe më tha ta telefonoja nëse kishte ndonjë problem”. Ushtarët më pas e kthyen atë në postbllokun dhe e futën në një makinë me një familje ukrainase.
Pak më vonë ai u arrestua sërish. “Pasi u dhashë ushtarëve numrin e komandantit, megjithatë ata më liruan menjëherë”, thotë Abdullayev.
Studenti është tani në një spital në qytetin ukrainas të Zaporizhia, duke u rikuperuar nga sprova. Hapi tjetër është tashmë i qartë, thotë Abdullayev. “Do të kthehem në Azerbajxhan dhe do të pres atje. Shpresoj që Ukraina do ta fitojë luftën. Më pas mund të kthehem në Mariupol dhe të vazhdoj studimet atje.” (zis)
