Andrej Nikolaidis / cdm.me/
Është e pamundur të mos jesh sarkastik këtu. Prandaj Dritani, i cili, siç e shohim, dukshëm është i vetëdijshëm për rreziqet e nacionalizmit të Serbisë së Madhe, nxitoi të deklarohej për Ballkanin e Hapur. Sepse ai qëndron pas kësaj: ai mban një armik të mundshëm sa më afër vetes.
Kryeministri Abazoviq deklaroi dje në Parlamentin Evropian se, nëse ai qëndron jashtë Bashkimit Evropian, Ballkani Perëndimor mund të bëhet Ukraina e re pas disa vitesh.
Po.
Tash, kështu.
Së pari: kjo është e vërtetë.
E dyta: Abazoviqi, për ndryshim, tingëllon serioz. Dhe tingëllon serioze sepse tingëllon si Milo Gjukanoviqi . I cila ka vite që thotë pikërisht këtë. Gjukanoviq, në fakt, ka vite që ua kujton “partnerëve tanë perëndimorë” – për fat të keq më kot – se “Ballkani Perëndimor jashtë BE-së” është një skenar për një rajon të destabilizuar nga Rusia.
E treta: nuk ka asgjë të keqe që Dritani të marrë përsipër diskursin e Milos. Njerëzit piqen dhe ndryshojnë mendje: shpesh për çështjet më të rëndësishme. Ky ishte, më në fund, rasti me vetë Gjukanoviqin. Dritani tani ka mundësinë të mësojë vërtet diçka për politikën e lartë dhe shtetësinë në komunikimin me Gjukanoviqin dhe kreun e diplomacisë në qeverinë e tij, Krivokapiç – dhe kjo është mirë.
Atë që i mësuan Mishko dhe Zheljko, tani, pas Ukrainës, ai mund t’ia varë maces nëbisht. Ai mësoi prej tyre si të sillte në pushtet Kishën “emancipuese” të Serbisë; prej tyre ai mësoi se nacionalizmi serbomadh, i cili provokoi katër luftëra në rajon (dhe i humbi të katërt, që është një rekord botëror; urime të sinqerta), dogji tri vende, vetëm një nga të dy nacionalizmat nw Mal tw Zi “për mua janë të gjithë njësoj” – dhe ai me të cilin duhet të bashkëpunojmë dhe që duhet përkëdhelur.
Pyetja e katërt është. Dhe atw pwr një milion dollarë. Nëse Ballkani bëhet Ukraina e re – kush do të jetë agresori? Kush do të jetë Rusia jonë?
Ndoshta komitwt? Do ta sulmojnë Serbinë, me qëllim që ta aneksojnë atë në Oçiniq?
Apo, ndoshta, agjenti i një perandorie që dëshiron të zgjerojë dhe sulmojë një vend sovran në këtë rajon është thjesht nacionalizmi serbomadh?
Është e pamundur të mos jesh sarkastik këtu. Prandaj Dritani, i cili, siç e shohim, dukshëm është i vetëdijshëm për rreziqet e nacionalizmit të Serbisë së Madhe, nxitoi të deklarohej për Ballkanin e Hapur. Sepse ai qëndron pas kësaj: ai mban një armik të mundshëm sa më afër vetes.
Megjithatë, ka një kontradiktë. Sepse Ballkani i Hapur do të thotë “lamtumirë BE-së”. Ballkani i Hapur është një zëvendësues i BE-së. Ose “Evropa B”, siç do të thoshte Macron. Ballkani i Hapur do të thotë t’i thuash lamtumirë Malit të Zi si “lider rajonal në integrimin në BE” dhe ta kthesh këtë vend në një koloni ekonomike dhe politike të dy nacionalizmave të mëdhenj – serb dhe shqiptar – që funksionojnë në sinergji përmes Ballkanit të Hapur. Ballkani i hapur do të thotë se i gjithë rajoni i “bashkuar” po lëviz drejt Evropës me shpejtësinë e vagonit më të ngadaltë – Kosovës.
Në të njëjtën kohë… BE-ja, për të cilën ne përpiqemi, nuk është për “Ballkanin e Hapur”. Është një koncept i frikshëm që agresioni rus ndaj Ukrainës dërgoi drejt e në hale të ideve të këqija dhe fatmirësisht të paplotësuara.
Dritanit, herët a vonë, dhe më mirë herët se vonë, do t’i duhet të zgjidhë faktet dhe të rrafshojë historinë. Jemi ose për BE-në ose për Ballkanin e Hapur. Së pari, do të thotë perëndimorizimi i Malit të Zi. E dyta nënkupton shtyrjen e Malit të Zi në baltën e nacionalizmave ballkanikë dhe ëndrrave të pakuptimta shtetomëdha nëse jo-tragjike-do të ishin qesharake.
Truket e vogla të mendjes, si “ai që është kundër Ballkanit të Hapur, ai është kundër bashkëpunimit rajonal” kanë një afat kohor, si çdo gënjeshtër. Dhe ky afat nuk është i gjatë.
Jo. Krejt e kundërta. Ai që është për Ballkanin e Hapur është kundër Malit të Zi në BE. Kjo është për ukrainizimin e rajonit.
